Атава
Правінцыя Антарыё, Канада, чэрвень 2008
Google Мапы, Яндэкс.Мапы
Прырода ў гэтых месцах вельмі падобная на сярэднюю паласу Расеі, а калі праязджаеш міма якіх-небудзь фэрмаў, то ўвогуле зь цяжкасьцю верыш, што ты на іншым кантынэнце. Выдаюць толькі добрыя дарогі і жоўтая разьметка.
На ґеаґрафіі нас заўсёды вучылі, што сталіцамі такіх дзяржаў, як ЗША, Канада або Аўстралія зьяўляюцца невялікія гарады, якія граюць чыста адміністрацыйную функцыю. Таму пры згадваньні пра іх мне заўсёды ўяўляліся гэткія пасёлкі гарадзкога тыпу, зь некаторым колькасьцю адміністрацыйных будынкаў. Насамрэч Атава — горад не маленькі.
У ім самім і прыгарадах жыве больш за мільён чалавек.
Цэнтральная частка горада не ўяўляе адмысловай цікавасьці — стандартная паўночнаамэрыканская камэрцыйная забудова са шкла і бэтону з сустракаемымі дзе-нідзе старымі дамамі.
Якая ў хуткім часе пераходзіць у стандартную паўночнаамэрыканскую жылую забудову.
З-за багацьця вышыннага шклабэтону пачынаеш забываць, што ты ў сталіцы дзяржавы, так як у маім уяўленні сталіца так выглядаць не павінна.
Згадваеш, толькі калі выпадкова натыкаешся на якую-небудзь амбасаду.
Навогул жа, калі не лічыць цэнтра, горад даволі зялёны.
З Манрэаля сюды ўсяго дзьве гадзіны язды, але адчуваньне такое, што прыехаў у іншую краіну. Анґельская Канада амаль не адрозьніваецца ад ЗША. Хоць тут па статыстыцы і жывуць франкафоны, францускай мовы на вуліцах не чуваць навогул. Паказальнікі на вуліцах з адпаведнасьці з законам аб дзьвюхмоўі прадубляваныя на францускай, але рэкляма і шыльды — толькі па-анґельску.
Калі ў Квэбэку час паказваюць у 24-гадзіньнікавым фармаце, тут фармат паўсюль ужо 12-гадзінны, як прынята ў анґельскамоўных краінах. Але адзінкі вымярэньня мэтрычныя.
Цікава, што анґельская сыстэма мэр працягвае выкарыстоўвацца, нягледзячы на афіцыйную адмену яшчэ ў 1975 годзе. Зьвярніце ўвагу, што мэтрычны парамэтр тут паказаны ў дужках, як дадатковы.
Канада — член Садружнасьці нацый, і афіцыйным кіраўніком дзяржавы зьяўляецца анґельская каралева. Да дваццатых гадоў мінулага стагодзьдзя ў Канадзе існавалі як левабаковы (у анґельскіх рэґіёнах), так і правабаковы (ў францускіх) рух, але потым было прынята рашэньне «сынхранізавацца» з ЗША, і з таго часу тут трымаюцца звыклага нам правага боку. У Кіеве мне сустрэўся дакладна такі ж двухпавярховы аўтобус з Лёндана, які таксамя стаяў на вуліцы, толькі там была рэстарацыя.
Цяперашні ж урад Канады засядае ў некалькіх ґатычных будынках, якія стаяць у шэраг уздоўж берага ракі Атавы. Замкі гэтыя, хоць і выглядаюць старымі і пазелянелымі, насамрэч такімі не зьяўляюцца — усе яны будаваліся ўжо ў XX стагодзьдзі, пасьля першай сусьветнай вайны.
Само слова «Атава» паходзіць ад саманазвы які жыў у гэтых краях племя індзейцаў Адава.
Хоць здаецца, што рака падзяляе Атаву напалам, на другім беразе — ня толькі іншы горад, але і іншая правінцыя (горад называецца Ґатыно, і знаходзіцца на тэрыторыі Квэбэка). Гэта як калі б вы перайшлі Вялікі каменны мост у Крамля і апынуліся ў іншай вобласьці. Сваім статусам сталіцы Атава абавязаная менавіта разьмяшчэньню на стыку анґельскай і францускай правінцый.
Галоўная плошча Канады — Парляманцкая.
Дом парляманту моцна нагадвае Лёнданскі, што ня дзіўна, бо будаваўся ён на яго капыл. Да будынкаў можна падыходзіць ушчыльную і здымаць колькі заўгодна. Тут я канчаткова зразумеў, што жыцьцё без шырокавугольнага аб’ектыва ня можа быць паўнавартасным.
Гэты будынак я некалькі разоў бачыў на здымках Канады, і заўсёды думаў, што гэта нейкае ўрадавае збудаваньне ці музей. Аказалася, гэта ўсяго толькі гасьцініца, пабудаваная па вобразе францускіх палацаў.
Канадзкі дарожны знак, сэнс якога я разгадваў даўжэй за ўсіх. Калі б ня подпіс на папярэдняй фатаґрафіі, загадка так і засталася нявырашанай. Знак жа паведамляе, што інфармацыю можна атрымаць там (што за інфармацыя, я праверыць не пасьпеў).
Сьветлафор з дадатковым сыґналам для аўтобусаў. На чацьвёрты сыґнал можа ехаць толькі грамадзкі транспарт, што зьяўляецца часткай
Над кнопкай пераключэньня вісіць падрабязная інструкцыя ў малюнках, як гэтай кнопкай карыстацца.
Яшчэ некалькі недорожных дарожных знакаў.
Рэкамэндуецца апранаць на руку пакет.
Паштовыя скрыні стаяць разам з бясплатна-ґазэтнымі, удала пад іх мімікруючы.
Атаўскія пажарныя краны заўсёды двухколерныя, як і ў Манрэалі.
Скульптурная кампазыцыя з удзелам галодных афрыканскіх дзяцей носіць назву «Радасьць» (калі верыць подпісу).
Помнік жабраку.
А раварысты могуць не баяцца роваразгону, паколькі для іх ёсьць платныя ахоўныя стаянкі.
У Атаве папулярныя сучлененыя аўтобусы, задняя сэкцыя якіх даўжэйшая за пярэднюю.
І яшчэ ў яе, як і ва ўсяго ў Канадзе, ёсьць ляґатып. Яго малююць на ўсіх таблічках з назвамі вуліц.
