Масква (+квадракоптэр)

Расея, травень 2015
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

У гэты раз я правёў у Маскве цэлы тыдзень, але паглядзець амаль нічога не пасьпеў — па-першае, не было часу, па-другое, надвор’е практычна ўсе дні было падобнае хутчэй на кастрычнік, чым на травень, і ніяк не спрыяла шпацырам.

Квадракоптэр з-за гэтага атрымалася запусьціць толькі адзін раз. Месцам запуску стала Міуская плошча.

Астанкінская тэлевежа.

Беларускі вакзал.

Погляд на ўсход. Эх, трэба не забыцца наладзіць камэру, каб яна ў RAW здымала. Вялікі будынак пасярэдзіне — «піраміда Хеопса», офісны цэнтр на Аружэйным у стадыі будовы. Крэмль цяпер справа, і бачныя астатнія гмахі — «Ленінградзкая», і жылыя дамы на плошчы Красных варот і Кацельніцкай набярэжнай.

Завулак Аляксандра Неўскага.

Міускі сквэр і палац дзіцячай творчасьці.

У наступны раз паспрабую палётаць бліжэй да цэнтра. Напрыклад, з Крымскай набярэжнай. Калі, вядома, да таго часу, як я ў наступны раз прыеду ў Маскву, дэпутаты не забароняць квадракоптэры.

* * *

Гэта фота ўжо з фотаапарата. Беражковская набярэжная. Два дамы моцна нагадваюць прывакзальную плошчу ў Менску. Ззаду бачная «Украіна», Дом ураду і тэлевежа.

Трэба будзе туды схадзіць пагуляць.

Пабываў у Новадзявочым манастыры. Званіца два месяцы таму згарэла, таму знаходзіцца на рэканструкцыі.

Вежа на рагу на папярэдняй фатаґрафіі называецца Напрудной, або Соф’інскай, у гонар таго, што тут знаходзілася ў зьняволеньні царэўна Соф’я Аляксееўна. Соф’я была дачкой цара Аляксея Міхайлавіча і, такім чынам, адзінакроўнай сястрой Пятра I. Іншы брат Соф’і ад той жа маці, Іван Аляксеевіч, быў першым прэтэндэнтам на трон, але ён быў няздольны рэальна кіраваць дзяржавай з-за слабасьці і хваравітасьці, а Пётр быў яшчэ занадта малы, таму Соф’ю прызначылі рэґенткай. Але калі Пётр пасталеў, царэўна не захацела аддаваць яму ўладу, з прычыны чаго паміж імі пачалося супрацьстаяньне, якое скончылася спасылкай Соф’і спачатку ў горад Пуціўль, а затым зьняволеньнем у Новадзявочым манастыры, дзе яна была пастрыжаная ў манашкі і памерла ў 1704 годзе.

Неяк раз па зомбаскрынцы паказалі сюжэт, дзе паведамілі пра цудадзейныя якасьці Соф’інскай вежы, пасьля чаго зьявілася традыцыя на яе падножжы пісаць да духу Соф’і свае просьбы.

Арыґінальнасьцю просьбы не адрозьніваюцца — у Соф’юшкі просяць выйсьці замуж за Ванечку Ярохіна, кватэру ў Маскве ці візу ў Канаду. Думаю, віза і кватэра — гэта занадта шмат, а вось Форд-Фокус у крэдыт або новы айфон Соф’юшка, вядома, дашле. Насуперак аблудзе просьбітаў, царква яе ніколі не кананізавала, а вось супрацоўнікі музея цяпер праклінаюць тэлевізійнікаў, з-за якіх вежа цяпер пастаянна падвяргаецца вандалізму.

Унутры знаходзіцца парк.

Квадракоптэра, на жаль, у той дзень з сабой не прынёс.

Мастачка.

Ставяць парковачныя слупкі.

Здавалася б, жыцьцё наладжваецца, але ня тут та было. Чыноўнікі зразумелі, што калі проста не даваць парушальнікам парушаць, не атрымаецца падняць грошай на штрафах. Таму слупкі сталі зрэзваць.

Цяпер усё як трэба — аўтабыдла ўстае на ходніках, эвакуатары яго звозяць, аўтабыдла плаціць. Няма спрэчцы, што парушальнікаў трэба строга караць, але па-чалавечы, парушэньні лепш прадухіляць, чым чакаць, пакуль іх зробяць, каб пакараць. Бо тратуары патрэбныя для зручнага перамяшчэньня па іх пешаходаў, а не для зарабленьня грошай на аўтабыдле.

Сонечная батарэя і ровары.

Крэмль.

Цюльпаны.

Вуліца Мясьніцкая. Знак стаянкі паказвае колькасьць свабодных месцаў.

Нарэшце пабываў у кафэ Студыі Лебедзева (Ваня і Юля Аленкевічы, дзякуй!)