Мальмё
Сконэ, Швэцыя, лістапад 2015
Google Мапы, Яндэкс.Мапы
Усе, хто прыязджае ў Капэнгаґен, звычайна таксама наведваюць швэдзкі горад Ма́льмё, які знаходзіцца на другім баку праліва Эрэсун. Праз праліў можна праехаць на аўтамабілі і па чыґунцы. Частку шляху з боку Швэцыі йдзе па адкрытым у 2000 годзе мосьце, уздоўж якога круцяцца ветракі, частка з боку Даніі — па тунэлі (з дацкага боку побач знаходзіцца аэрапорт, і мост перашкаджаў б самалётам).
Хоць ехаць усяго 20 хвілін, білет на цягнік туды-назад каштуе цэлых
Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(
, а з аўтамабіля бяруць ажПамылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(
ў адзін бок. На першым жа прыпынку ў Швэцыі цягнік спыняецца, заходзяць паліцыянты і правяраюць ва ўсіх дакумэнты — ловяць сірыйскіх уцекачоў (мост — адзіны спосаб патрапіць у Скандынавію па сушы, не выязджаючы з Шэнґена). У п’янага, дрэнна апранутага мужыка недалёка ад мяне дакумэнтаў няма, але са сваімі блакітнымі вачыма і белымі валасамі ён мала паходзіць на сірыйскага ўцекача, таму паліцыянт, прысароміўшы яго, ідзе далей. Ледзь пазьней тут усталююць сапраўдны пашпартны кантроль, да раздражненьня жыхароў Мальмё, якія езьдзілі ў Капэнгаґен на працу.
Я выпадкова выходжу не на галоўным вакзале, а на нейкай станцыі да яго (у горадзе чыґуначныя шляхі ідуць пад зямлёй, а плятформы нагадваюць станцыі мэтро), патрапіўшы на ўскраіну. Але гэта нават добра. Хуценька аглядаю спальны раён.
Двары.
Затым павольна адпраўляюся ў напрамку цэнтра.
У цэлым — тыповая Скандынавія. Проста, але прыгожа, зручна, прадумана.
Усюды арыґінальныя ідэі гарадзкіх упрыгажэньняў і помнікаў.
Стары горад прыгожы.
Цэнтральныя вуліцы цалкам закладзены пліткай, выкладзенай круглымі патэрнамі.
Люк.
Утульна.
Многае яднае з Даніяй, напрыклад, тратуарныя палосы (хоць далёка ня так моцна распаўсюджаныя) і падвешаныя вулічныя ліхтары.
Вядома ж, усюды ровары.
Галоўная плошча (Сторторґет).
Ня ўсё ідэальна ў швэдзкім каралеўстве.
Нейкі непрыгожы павільён па продажы шаўрмы прама на гарадзкой плошчы. Расьперазаліся зусім, тэрмінова адпраўце да іх Сабяніна!
А Мізуліну ня адпраўляйце, яна прытомнасьць страціць.
На пытаньне, «у якой краіне самыя прыгожыя людзі», я цяпер без прамаруджаньня адкажу: у краінах Скандынавіі. Скандынавы ўсе высокага росту, выглядаюць вельмі спартыўна (таму што ездзяць на роварах), і ўсё бландыны. Калі йдзеш па вуліцы, здаецца, што трапіў на канвэнцыю фотамадэляў.
Гарадзкі замак.
Побач з замкам знаходзіцца інсталяцыя, прысьвечаная выратавальнай апэрацыі «Белыя аўтобусы» (Vita bussen), калі з нацысцкай Нямеччыны было вывезена каля 15 000 вязьняў канцляґероў.
Швэдзкія паштовыя скрыні.
Два віды гарадзкіх сьметніц — навясныя і стаячыя, а таксама спэцыяльныя попельніцы.
Вэнтыляцыя для падземных чыґуначных тунэляў.
Агароджа роварастаянкі наглядна паказвае, колькі месца вызваляецца ў горадзе, калі людзі перасаджваюцца на ровар замест асабістага аўтамабіля.
Аўтобусы дзьвюхсэкцыйныя і вельмі футурыстычныя.
У Швэцыі выявілася цікавая традыцыя ў сезон зімовых сьвятаў упрыгожваць вокны вось такімі падсьвечнікамі, якія па няведаньні можна прыняць за габрэйскія мэноры. У рэальнасьці да юдаізму гэта ня мае ніякага дачыненьня. Колькасьць і разьмяшчэньне сьвечак можа быць розным. Адкуль пайшла гэта традыцыя, дакладна невядома.
Для агароджы дарожных работ выкарыстоўваюцца афарбаваныя ў папераджальныя колеры аўтамабільныя пакрышкі.
Для папераджальных знакаў выкарыстоўваецца ня белы, як прынята ў іншых краінах, а жоўты фон.
Піктаґрамы клясныя, людзі намаляваныя не схематычна.
Слупы знакаў на падзельніках выфарбаваныя ў сіне-белую палоску (падобна на Нідэрлянды, Бэльґію і Люксэмбурґ).
Варыянт размалёўкі ў колеры нацыянальнага сьцяга.
Сьветлафоры.
Званіца.
Вулічны туалет.
Паравы рухавік.
Гармануючая разнастайнасьць.
Незадаволены сабака.
У Мальмё ёсьць проста касьмічны экараён Вэстра-хамнэн, пабудаваны на месцы былой партовай прамзоны. Пра яго — у наступным апавяданьні.