Сергіеў Пасад

Маскоўская вобласьць, Расея, сьнежань 2015
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Па прылёце зь Вільні ў мяне выдаўся дзень у Маскве, які было вырашана патраціць на паездку ў падмаскоўны горад, куды мне прапанаваў зьездзіць адзін тамтэйшы інтэрнэт-знаёмы (які менавіта ў гэты час кудысьці зьехаў). Я захапіў квадракаптер, з-за чаго моцна намучыўся, бо цягаць з сабой 2 заплечніка вельмі нязручна. Сергіеў Пасад досыць папулярны ў турыстаў, уключаючы замежных, якія прыязджаюць паглядзець на Троіца-Сергіеву лаўру, самы вялікі ў Расеі мужчынскі манастыр (заснаваны ў 1337 годзе Сергіем Раданежскім, адсюль назва). Праўда, прыязджаюць на пару гадзін, паколькі іншых славутасьцяў тут няма.

Манастыр зьверху.

Зьнізу. Дрон запускаў раніцай, калі йшоў сьнег, да другой паловы дня распагодзілася, але батарэйкі ўжо не засталося.

Агульны від на горад.

На галоўнай вуліцы захавалася няшмат даўніны.

Да даўніны ў нас звычайна ставяцца так: бярэм прыгожы гістарычны будынак, устаўляем танныя шклопакеты, ставім жалезныя дзьверы са спальнага раёна і прымацоўваем рэкляму і табло з бягучым радком.

Часам спрабуюць пад даўніну будаваць, але нешта ідзе ня так.

Цэнтар горада.

Архітэктуру сучаснай Расеі можна ахарактарызаваць тэрмінам «горадабудаўнічы фастфуд».

Большую частку горада, незалежна ад аддаленасьці ад цэнтра, складае прыватны сектар. Люблю такія раёны, дарэчы, часам можна сустрэць захаваную прыгажосьць, якую хутка бязбожна зьнясуць ці аблепяць кітайскім сайдынґам.

Калі б не драты і антэны, немагчыма было б адгадаць, у якім годзе зроблена гэтае фота — у 2015, у 1965 ці ў 1915.

Рэшткі раскошы.

Грамадзкі транспарт — пераважна маршруткі. Можа, я быў ня ў той час, але за ўвесь дзень не сустрэў аніводнага аўтобуса. Гэта сумна, рэкамендую пачытаць, чаму маршрутак быць ня мусіць: 1, 2).

У цэлым тут так. Калі не лічыць манастыра, Сергіеў Пасад — падмаскоўны горад, які нічым не які вылучаецца. Галоўным чынам безаблічная архітэктура саўка і сучаснасьці, забудова без пляну і аглядкі на эстэтыку, прыярытэт аўтамабіля перад пешаходам, усюдыісная рэкляма — ня дрэнна, ня добра, а як усюды.

Асноўная частка жылога фонду — шматпавярхоўкі.

Двары ў цэлым нядрэнныя. Дарогі заасфальтаваныя, бардзюры акуратныя, газоны агароджаныя ад аўтобыдла жоўта-зялёнымі маскоўскімі платамі.

У падземным пераходзе росьпіс на тэму духоўнасьці. Але як пісаў блёґер №1, падземныя пераходы трэба не акультурваць, а закопваць.

Спадабалася мясцовая ідэя арыґінальна размалёўваць электрабудкі і розныя нежылыя пабудовы.

Афіцыйна адобраны мурал пра прападобнага Сергія.

ПК падобны на тыпавы праект 7146, пабудаваны ў максымальна дарагім варыянце.

Дзіўная мясцовая асаблівасьць — заўсёды моцна выпнутыя зь зямлі ґазаправодныя люкі, выфарбаваныя ў чырвоны колер.

На вуліцах неяк незвычайна шмат галубоў.

Сьветлафоры маюць аніміраваныя піктаґрамы і вісяць на спэцыяльных мачтах.

Асноўная мадэль гарадзкой сьметніцы.

На прывакзальнай плошчы — ледавіковы пэрыяд. Калі купляў зваротны квіток у Маскву (

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Што спадабалася, дык гэта выхады з плятформы. Напэўна, спэцыяльна дзеля турыстаў зрабілі. Можна сысьці па зручным пандусе з валізкай і лёгка перайсьці шляхі. Дробязь здавалася б, чаму б так усюды не зрабіць? А то куды не прыедзеш (у той жа Серпухаў), усюды трэба падымацца на мост вышынёй тры паверхі, або спускацца ў падземны пераход такой жа глыбіні. Ніякіх ліфтаў, вядома ж, нідзе няма, народ павінен пакутаваць. Ну хоць тут нармальна.

Турма (СІЗА №8 па Маскоўскай вобласьці).

Прама побач з лаўрай знаходзіцца згарэлы гістарычны дом пабудовы 1863 году. Пашукаў у інтэрнэце інфармацыю. Будынак згарэў у ноч з 23 на 24 траўня 2015 года, а вось прычыны пажару нейкія мутныя. Раней будынак быў бязвыплатна перададзены гарадской адміністрацыяй у валоданьне РПЦ, якая паспрабавала выгнаць адтуль усіх арандатараў. Але тыя падалі ў суд, і выйгралі. Пагаворваюць, што пажар — справа рук папоў, якія такім чынам дасягнулі сваёй мэты — усё арандатары абанкруціліся. Верыцца ў такі ахвотна, бо ўсе ведаюць, як папы спрабуюць усё прыбраць да сваіх рук, адціскаюць зямлю і помнікі архітэктуры, каб увесь прыбытак, яшчэ й не абкладзены падаткам, цёк ім у кішэню.

Расея — сьвяшчэнная наша дзяржава...

Што мяне больш за ўсё зьдзіўляе ў Маскоўскай вобласьці, так гэта тое, што хоць рэґіён досыць багаты і адзін з самых разьвітых у краіне, гарады пры гэтым нейкія зусім невыразныя. Ці гэта проста час году няўдалы?